Μοναξιά....

Νιω8εισ μόνος. είσαι μόνος!
Πότε αλήθεια δεν είμαστε μονοί?
δεν μιλώ μόνο για τις σχέσεις τις ερωτικές, αλλά γενικά.
Στην κα8ημερινοτητα μας. έχουμε τόσους ανθρώπους γύρω μας....
Κάποιοι μας αγαπούν, κάποιοι μας ανεχοντε, κάποιοι αδιαφορούν, κάποιοι μας μισούν...
Εμείς όμως, εγώ, εσύ, όλοι αυτοί... μόνοι δεν είμαστε?
Ποιος αλη8εια μας καταλαβαίνει?
ακόμη και όσοι μας αγαπούν, πραγματικά, ανιδιοτελή, μας καταλαβαίνουν?
Μας συμπαραστεκοντε στα δύσκολα, είναι εκεί στις χαρές μας, μας αγκαλιάζουν, μας φιλούν...
εμείς όμως είμαστε μόνοι... ακόμη και εκείνες τις στιγμές πολλές φορές νιώθουμε μόνοι.
Και γιατί αλήθεια έχουμε δώσει τέτοια έννοια σε αυτή τη λέξη?
Ποιος μας είπε πως είναι κακό να νιώθουμε, να είμαστε μόνοι?
Γιατί?
Πόσες φορές αλήθεια νιώσαμε όμορφα με τον εαυτό μας?
Πόσες φορές χαρήκαμε την μοναξιά μας?
Δεν ξέρω. Ίσως να είμαι και η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα...
Ίσως τελικά η μοναξιά να είναι κακός σύμβουλος.
Αλλά ειλικρινά χαίρομαι με αυτήν την ιδιαιτερότητα, αν μπορούμε να το πούμε έτσι...
Απολαμβάνω της ώρες που είμαι μόνος...
Περπατώ, κάνω μια βόλτα με την μηχανή, γράφω κάτι που σκέφτομαι, βλέπω όμορφες εικόνες είτε με ανοιχτά είτε με κλειστά τα μάτια μου, ακούω μουσική, σκέφτομαι, πλέον γράφω που και που εδώ...
είμαι μόνος αυτές τις ώρες αλλά δεν νιώθω άσχημα...
κάποιες στιγμές ακόμη και να είναι αλλιώς οι καταστάσεις, αναζητώ, κυνηγώ την μοναξιά...
Είναι ένα δώρο που κάνω στο είναι μου, στην ψυχή μου... Το αξίζει! η κάθε ψυχή... και η δίκη σου...
Σκέψου ψυχη.ποσά σου προσφέρει...
πρόσφερε και εσύ με την σειρά σου σε αυτήν λίγο χρόνο...
δεν κοστίζει. και στο τέλος κάτι μου λέει πως 8α σου το ανταποδώσει.....
με τον δικό της τρόπο...
με το χαμόγελο που 8α σχηματιστεί στο πρόσωπό σου όταν ξαπλώσεις....
τι πιο όμορφο..........
Τι λες?